sprowadzać (sprowadzić

См. также в других словарях:

• sprowadzać – sprowadzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}do wspólnego mianownika {{/stl 13}}{{stl 7}} jednakowo traktować, oceniać zjawiska, problemy, a także ludzi; ignorować różnice : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie można sprowadzać do wspólnego mianownika krytyki… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprowadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprowadzaćam, sprowadzaća, sprowadzaćają, sprowadzaćany {{/stl 8}}– sprowadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprowadzaćdzę, sprowadzaćdzi, sprowadzaćadź, sprowadzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprowadzać się – sprowadzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} udać się gdzieś z zamiarem pozostania tam na dłużej lub na stałe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprowadzić się na wieś. Latem sprowadza się do miasta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprowadzić — dk VIa, sprowadzićdzę, sprowadzićdzisz, sprowadzićwadź, sprowadzićdził, sprowadzićdzony sprowadzać ndk I, sprowadzićam, sprowadzićasz, sprowadzićają, sprowadzićaj, sprowadzićał, sprowadzićany 1. «spowodować przybycie kogoś, znalezienie się czegoś …   Słownik języka polskiego

• sprowadzać — 1. Sprowadzić kogoś na złą drogę, na bezdroża «nakłonić kogoś, często własnym przykładem, do niewłaściwego postępowania»: Wacław B. ze zdziwienia i niedowierzenia, aż opadł na fotel. – Więc to ja miałem ją sprowadzić na złą drogę, wykorzystać… …   Słownik frazeologiczny

• importować — ndk a. dk IV, importowaćtuję, importowaćtujesz, importowaćtuj, importowaćował, importowaćowany «sprowadzać, sprowadzić z zagranicy towary w drodze wymiany handlowej» Importować surowce, artykuły przemysłowe. Owoce importowane z krajów… …   Słownik języka polskiego

• droga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drodze; lm D. dróg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pas ziemi, zwykle utwardzony, łączący oddalone od siebie miejsca, przeznaczony do poruszania się ludzi i pojazdów : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mianownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} przypadek deklinacji polskiej, odpowiadający na pytanie {{/stl 7}}{{stl 8}}kto? co? {{/stl 8}}{{stl 7}}, pełniący w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wspólny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wspólnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} należący do dwu lub więcej osób, używany, doświadczony, odczuwany przez dwie lub więcej osób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspólny majątek. Wspólna …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zły — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, źli, gorszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ujemny pod względem moralnym, łamiący zasady etyczne, przeciwstawiający się dobru, szkodzący innym : {{/stl 7}}{{stl 10}}To był zły… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mianownik — m III, D. a, N. mianownikkiem; lm M. i 1. «pierwszy przypadek w deklinacji, występujący w zdaniu w funkcji podmiotu lub orzecznika (odpowiadający na pytanie: kto? co?); forma wyrazowa tego przypadka; nominatiwus» Rzeczownik użyty w mianowniku. 2 …   Słownik języka polskiego